De namiddag begon reeds vroeg (om 13.05 u) met een bondige uitleg waarvoor een paddenstoel nu eigenlijk dient. Enkel maar om sporen te verspreiden en dus voor de voortplanting van zijn soort te zorgen.
Ik verduidelijkte ook het nut van de zwamdraden die er altijd zijn : de opruimers van de natuur. Dood materiaal wordt afgebroken (bv. een boomstronk).
Voor de kinderen wordt het a.d.h.v. enkele voorbeelden duidelijk dat er veel soorten paddenstoelen bestaan (plaatjeszwam, buisjeszwam, stuifzwam enz...)
We maken nog enkele afspraken : we gaan nooit moedwillig paddenstoelen kapot trappen. Als we de onderkant van de hoed willen bekijken gebruiken we een spiegeltje. We plukken geen paddenstoelen en eten nooit paddenstoelen uit de natuur vanwege het grote gevaar op vergiftiging.
De zwam waar we als kleutertje over zongen (die rode met witte stippen) is de vliegenzwam.
Die is dodelijk giftig. Maar daar zitten nooit vliegen op. Waarom noemt die dan zo? Wel, beste ouders, vraag dat maar eens aan je zoon of dochter. Zij zullen u de uitleg wel geven.
Lore Antonissen had een prachtige tekening gemaakt. Bedankt Lore.
Ik vertel aan mijn leerlingen nog een geheim tussen hen en mij (iets dat mijn vrouw niet weet). Het heeft te maken met schimmeldraden...
Vervolgens trekken we ons wandelschoenen aan om op tocht te trekken.
Mijn dochter Lien helpt ons mee begeleiden op de tocht en zal een paar fotootjes nemen voor onze klasblog.
Reeds in de Kasteeldreef ontdekken we al een bijzonder exemplaar.
Dit is waarschijnlijk een soort bekerzwam.
Deze houtzwam op een boomstronk is duidelijk een buisjeszwam (elfenbankje).
Iemand van de klas vangt ook een kleine kikker.
We zien er nog op onze tocht,
Toch een teken dat het grachtwater tamelijk zuiver is .
Dit is een omgekeerde aardappelbovist (een stuifzwam).
Zo zien we ook de zwamdraden of het mycelium.
Zo ziet dit kleine aardappelbovistje er binnenin uit.
De sporen zijn nog helemaal niet rijp.
Deze zilverberk was gedood door een blikseminslag.
De berkenzwam heeft de dode stam helemaal vernietigd.
Op dit rustplekje langs het fietspad zien we aan de ene kant een beukenbos.
Aan de andere kant staat er een eikenbos.
Vroeger waren alle bossen in Vlaanderen loofbossen.
Waarom staan er dan zoveel dennen in de Lembeekse bossen?
Het antwoord zullen uw kinderen u graag vertellen.
Hier zullen we muisstil zijn.
Ik weet dat er op de boerderij soms Duitse herdershonden zitten.
De poort is gelukkig dicht.
We zullen dus op muizenvoetjes voorbij wandelen.
Oef, we hoeven helemaal niet bang te zijn.
Even genieten en naar de kruinen van de zomereiken kijken en
opmerken dat de takken duidelijk allemaal in de richting van de weide
groeien (naar het licht toe).
Gelukkige rare kindergezichtjes...
Neeka vond op een eikenblad een grote eikengal.
Daaruit zal de galwesp komen.
In de klas hebben we de eikengal open gesneden.
We zagen de levende galwesp daarin zitten ...
Grrr... akelig.
Dit heeft wel niets met paddenstoelen te maken
maar dit was toch het vermelden waard.
In het laatste stuk bos (kant van de Vaartstraat) wandelen we door honderden paddenstoelen. Het is bijna onmogelijk om niet op een paddenstoel te trappen.
Op mijn verkenningstocht gisterenavond had ik ze niet ontdekt maar nu vielen de ogen van de kinderen op een alweer mooie en rare paddenstoel. Je kan hem vanaf 10 meter afstand ruiken : de stinkzwam.
Hier komen de vliegen wel naartoe.
Ze peuzelen van de sporen maar er blijven ook sporen aan hun pootjes hangen.
De vliegen vliegen weg, gaan ergens anders neerzitten en zo ontstaan er daar nieuwe zwamdraadjes waar later terug nieuwe stinkzwammen kunnen uit ontstaan.
Het ei waaruit de stinkzwam groeit noemt men het duivelsei.
Echte natuurvrienden !
Ik hoop mijn leerlingen de liefde; de bewondering en verwondering voor de natuur te kunnen bijbrengen. In elk geval hebben ze gezien dat er op een relatief klein bosgebied reeds heel veel te ontdekken valt.
Mijn leerlingen waren erg geïnteresseerd, keken goed uit en vonden ook heel wat paddenstoelen.
Het is aangenaam om met zulke kinderen op stap te gaan. Proficiat voor mijn natuurvrienden.
Tevens wil ik ook mijn dochter bedanken om ons mee te begeleiden en de foto's te nemen.
P.S. excuseer dat wij wat laattijdig terug op school waren.
Meester Paul.
