dinsdag 27 oktober 2015

DE DODEN VERGETEN WIJ NIET !

In het kader van Allerzielen werken wij tijdens onze godsdienstlessen rond het thema 'sterven'.
Sterven hoort nu eenmaal bij het leven.
We zullen leren op welke manieren mensen begraven kunnen worden.
We zullen figuurlijk ook een kijkje nemen hoe dat in andere culturen in de wereld gebeurt.

We bekijken hoe een overlijdensbericht in elkaar zit. Welke informatie daarop staat.
Ook leren we het verschil met een rouwkaartje kennen.

Uiteraard wordt in deze lessen ook over gevoelens gepraat. De leerlingen krijgen de kans om te vertellen over een gestorven persoon die hen heel nabij was en om goede herinneringen of anekdotes eens boven te halen.
Sommige kinderen brachten iets heel persoonlijks mee dat hen aan hun overleden dierbare (dat kan ook een huisdier zijn) doet denken. Wij vonden het heel speciaal dat Jens nog steeds de tekeningen bewaard had die de kinderen in het eerste leerjaar gemaakt hadden toen zijn hond 'Scotty' gestorven was.

We denken ook eens na en filosoferen over wat er na de dood kan zijn. Hoe mensen daar verschillend over denken. Hoe velen daar ook met vragen over zitten. Hoe ons geloof daar tegenover staat zonder moraliserend te willen zijn.

A.d.h.v. teksten en liedjes verdiepen we ons in deze materie (Vb. het liedje 'Afscheid van een vriend' van Koen Wouters van de groep Clouseau).
Vandaag (als het weer het toelaat) brengen we ook een kerkhofbezoekje. We bekijken de verschillende manieren van begraven worden. Kinderen die willen krijgen ook de kans om met de klas eens naar het graf van een dierbare te stappen en daar kort iets over te vertellen.
Ik leer mijn leerlingen vooral ook respect te hebben op deze plaats.
Respect te hebben voor de mensen die veel in ons leven betekend hebben.
Zonder hen waren we niet wie we nu zijn.

Uiteraard zijn sommige momenten tijdens deze lesmomenten emotioneel en vloeit er al eens een traantje. Wenen mag als je verdrietig bent. Het doet dan goed als een ander kind eens de arm om je schouders legt om te zeggen 'ik begrijp je', 'ik voel met jouw verdriet mee'.

Misschien hebben kinderen nood om ook thuis eens met de papa of de mama of met opa en oma hierover te spreken. Uit hun mond komt heel eerlijk wat zij denken of voelen.
Het zou tof zijn indien u daar even kon bij stilstaan.

Heel genegen,
meester Paul.